تعالیم بهایی پژوهشی درتعالیم منتسب به میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله

شما اینجا هستید: فهرست کتاب آواز دهل: پژوهشی در تعالیم منسوب به میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله »»» تعلیم نهم: وحدت لسان و خط برای عالمیان: بخوانیم و بیاندیشیم صص 481-486
برای بازگشت به فهرست: اینجا را کلیک کنید.

برای دانلود کل کتاب به صورت پی دی اف: اینجا را کلیک کنید.

ص 481

بهاءالله:

«تناقض را در ساحت اقدس مظاهر الهیه

راه نبوده و نخواهد بود.»^[1]

ص 482

1. به جز زبان مادری، یک زبان بیاموزیم یا پنج زبان؟

بهاءالله و عبدالبهاء، جهانیان را به وحدت لسان دعوت می‌کنند و می‌گوینـد منطقـی نیست که انسان بیـش از دو زبـان مـادری و بین المللی بیاموزد.^[2]

بهاءالله و عبدالبهاء به بهاییان توصیه‌ی اکید می‌کنند که زبان‌های اسپرانتو،^[3] فارسی،^[4] عربی،^[5] انگلیسی و آلمانی^[6] بیاموزند.

ص 483

2. معنی تلاش برای محدود کردن زبان به یکی!

بهاءالله: نهایت تلاش را انجام دهید تا زبان های دنیا به یکی محدود شوند.^[7]

بهاءالله، عبدالبهاء، و شوقی: خود به چهار زبان عربی، فارسی، انگلیسی و ترکی مطلب می‌نویسند.

بهاءالله، عبدالبهاء و شوقی: به بهاییان توصیه‌ی اکید می‌کنند که زبان‌های اسپرانتو، فارسی، عربی، انگلیسی و آلمانی بیاموزند.^[8]

بیت العدل اعظم، با افتخار اعلام می‌کند که متون بهایی را به 800 زبان ترجمه کرده است!^[9]

3. آیا یادگیری زبان‌های متعدد اتلاف عمر است؟

بهاءالله: یادگیری زبان‌های مختلف موجب تلف شدن عمر می‌شود. ^[10]

بهاءالله، عبدالبهاء و شوقی، به بهاییان توصیه‌ی اکید می‌کنند که زبان‌های اسپرانتو، فارسی، عربی، انگلیسی و آلمانی بیاموزند.^[11]

ص 484

4. علت نازل کردن آیات عربی برای مخاطب فارسی چیست؟

بهاءالله و باب، عبارات عربی متعدد و گاه دشوار و غیر قابل فهم برای مخاطبان فارسی زبان خود نازل کرده‌اند.

ادیب طاهرزاده عضو اسبق بیت العدل: علت سخن گفتن به زبان عربی برای مخاطب فارسی تهییج ذهن خواننده و تلقین به او درباره‌ی دانشمند بودن گوینده است.^[12]

ص 485

5. زبان جهانی مورد نظر بهاییت چیست؟

زبان جهانی از نظر:

بهاءالله: فارسی،^[13] عربی،^[14] زبان اختراعی مورد تایید بهاءالله^[15] زبانی نامشخص که بیت‌العدل انتخاب یا اختراع کند،^[16] زبانی که دولتها انتخاب کنند.^[17]

عبدالبهاء: فارسی^[18] و اسپرانتو.^[19]

بیت العدل: نامشخص.^[20]

ص 486

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری از زوایای سه گانه

1- آیا «وحدت لسان و خط برای عالمیان» تعلیم جدیدی است؟

از گذشته‌های دور تمام امپراتوری‌های بزرگ برای ارتباط موثر با مردم‌شان زبانی مشترک را بین آن‌ها ترویج می‌داده‌اند. تلاش‌های لایب نیتس و ساخت زبان‌های جدید مانند ولاپوک، نمونه‌هایی از وجود این تفکر، در سالهای پیش از و نزدیک بهاءالله بوده است.

2- آیا بزرگان بهایی، به این تعلیم، عامل بوده‌اند؟

بهاییان دنیا، همگی به یک زبان مشترک دوم مجهز نیستند و حتی روی یک زبان خاص به عنوان زبان مشترک، توافق ندارند. بعلاوه، سران بهایی به جای ترویج این تعلیم و محدود کردن زبان‌ها، نوشته‌جات خود را در 3 و حتی در مواردی 4 زبان مختلف به مریدان ارائه کرده‌اند.

3- آیا این تعلیم، عقلانی و منطقی است؟

اگر قرار باشد از بین زبان‌های موجود، یکی انتخاب شود، به دلیل تاثیرات متعددی که آن زبان با خود به همراه می‌آورد، همگان دوست می‌دارند زبان خودشان، عمومی شود و از اینکه زبان کشور دیگری را بپذیرند، اِبا دارند. پس توافقی برای انتخاب یک زبان صورت نمی‌پذیرد. اگر قرار باشد یک زبان جدید اختراع شود، به شهادت تاریخ، چنین زبان‌هایی از اقبال عمومی بهره‌مند نمی‌شوند و مردم از آنها استقبال نمی‌کنند و هر کس بر حسب ضرورت و نیاز، زبان مورد نظر که با آن سر و کار دارد را فرا می‌گیرد.

نکته‌ی ‌آخر این که: لزوما زبان مشترک، منجر به وحدت و رفع اختلاف نمی‌شود. شاهد این مدّعا جنگ‌ها و اختلافات داخلی کشورها و یا اعراب با یکدیگر است.

-[1] بهاءالله، بدیع، ص 126.

-[2] «از قبل فرمودیم تکلّم بدو لسان مقدّر شد و باید جهد شود تا بیکی منتهی گردد و همچنین خطوط عالم تا عمرهای مردم در تحصیل السن مختلفه ضایع نشود و باطل نگردد و جمیع ارض مدینهء واحده و قطعهء واحده مشاهده شود»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص 33 (به نقل از بهاءالله)؛ و«هر نفسی محتاج دو لسان است. یکی خصوصی، یکی عمومی. تا جمیع بشر زبان یکدیگر بدانند و به این سبب سوء‌تفاهم بین ملل زائل شود … چون زبان یکدیگر را بدانند سوء‌تفاهم نماند. جمیع با هم الفت و محبت نمایند، شرق و غرب اتحاد و اتفاق کنند»: عبدالبهاء، خطابات، ج 2، ص 230.

-[3] «الحمد للّه دکتر زمنهوف لسان اسپرانتو را اختراع نموده باید قدر آن دانست چه که ممکن است این لسان عمومی شود. لهذا باید جمیع آن را ترویج نمایند تا روز بروز تعمیم یابد و در مدارس تعلیم دهند و در جمیع مجامع باین لسان تکلّم نمایند تا جمیع بشر زیاده از دو لسان محتاج نشوند یکی لسان وطنی یکی لسان عمومی»: اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ص 186 (به نقل از عبدالبهاء).

-[4] «تا توانی همّت نما که زبان پارسی بیاموزی زیرا این لسان عنقریب در جمیع عالم تقدیس خواهد گشت و در نشر نفحات الله و اعلاء کلمه الله و استنباط معانی آیات الله مدخل عظیم دارد»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص 114 (به نقل از عبدالبهاء)؛ و«انشاءالله کلّ بلسان ابدع فارسی مقصود عالمیان را ذاکر شوند چه که این لسان ملیح بوده و خواهد بود»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص111. (به نقل از بهاءالله)

-[5] «مولای عزیز تأکید فرموده‌اند که اطفال و جوانان احبّاء لسان عربی را نیز بیاموزند و برای استفاده از الواح و آثار مبارکه قواعد این زبان فصیح را فرا گیرند ... قبلاً راجع باهمّیت لغت عربی و تعلیم آن باطفال و تأسّی و متابعت لحن الواح مبارک در منشئات امریه و تقریر و تحریر و نشریات یاران و پیروان امر حضرت رحمن در آنسامان دستور صریح صادر و همچنین بواسطه زائرین تأکید گشت مسامحه و اهمال قطعیاً جائز نه»: اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، باب 25، صص 206-207.

-[6] «از دیر زمانی اراده متعالیه مولای عزیز بر این تعلّق گرفته که جوانان بهایی در فرا گرفتن لغت انگلیزی در رتبه اولی و تحصیل لغت آلمانی در رتبه اخری سعی و جدّیت تامّه مبذول دارند و در این دو لسان غربی مخصوصاً انگلیسی مهارت بسزا یابند متمنّی است بوسائل ممکنه جوانان بهایی محلّ خویشرا از دختر و پسر باجرای این دستور مبارک تشویق و موجبات تحصیل دو زبان مزبور را بقدر امکان برای آنان فراهم فرمایند»: اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، باب 25، صص 205-206.

-[7]«از قبل فرمودیم تکلّم بدو لسان مقدّر شد و باید جهد شود تا بیکی منتهی گردد و همچنین خطوط عالم تا عمرهای مردم در تحصیل السن مختلفه ضایع نشود و باطل نگردد و جمیع ارض مدینهء واحده و قطعهء واحده مشاهده شود»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص 33. (به نقل از بهاءالله)؛ و «یومی از ایام کمال پاشا نزد مظلوم حاضر و از امور نافعه ذکری بمیان آمد ذکر نمودند که السن متعدّده آموخته‌اند. در جواب ذکر شد عمری را تلف نموده‌اید باید مثل آن جناب و سائر وکلای دولت مجلسی بیارایند و در آن مجلس یک لسان از السن مختلفه و همچنین یک خطّ از خطوط موجوده را اختیار نمایند ...»: بهاءالله، لوح مبارک خطاب به شیخ محمّد تقی اصفهانی، معروف به نجفی (لوح ابن الذئب). کانادا: مؤسّسه معارف بهایی، ۱۵۷ بدیع (۲۰۰۱ م). ص 101.

[8]- به پاورقی های تناقض شماره یک مراجعه کنید.

[9]- به عنوان نمونه به لینک زیر مراجعه کنید:

http://news.bahai.org/media-information/statistics

-[10]«از قبل فرمودیم تکلّم بدو لسان مقدّر شد و باید جهد شود تا بیکی منتهی گردد و همچنین خطوط عالم تا عمرهای مردم در تحصیل السن مختلفه ضایع نشود و باطل نگردد و جمیع ارض مدینهء واحده و قطعهء واحده مشاهده شود»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص 33 (به نقل از بهاءالله).

[11]- به پاورقی‌های تناقض شماره یک مراجعه کنید.

[12]- “In Persia in the nineteenth century most people were illiterate, under the domination of the clergy whom they blindly obeyed. There were two educated classes, divines and government officials, plus a small number of others. Only the religious leaders and divines, however, could be called learned. They used to spend decades of their lives applying themselves to theology, Islamic law, jurisprudence, philosophy, medicine, astronomy and, above all, the Arabic language and its literature. Since Arabic was the language of the Qur'an, the divines attached great importance to its study. Many would spend a lifetime mastering the language because of its vast scope and wealth of expression. They considered no treatise worthy of perusal unless it was composed and written in Arabic, and no sermon from the pulpit as moving or eloquent unless the Mulla preaching it had used an abundance of difficult and often incomprehensible Arabic words. By this means they excited the imagination of their often illiterate audiences who were fascinated by the apparently learned discourse of their clergy, despite the fact that they might not understand a single word. The normal yardstick for determining the depth of a man's learning was his knowledge of the Arabic language and the size of his turban,” Adib Taherzadeh, The Revelation of Baha’u’llah (Oxford, 1974), vol. 1, pp. 18–19.

یعنی: «در ایرانِ قرن نوزده، اکثر مردم بی سواد و تحت سلطه ی روحانیون بودند که کورکورانه از آنان تقلید می کردند. (در آن زمان) دو گروه تحصیلکرده وجود داشت: علما، صاحبان مناصب دولتی، و گروه اندکی از دیگر افراد. (در این میان) تنها علما صاحب دانش شناخته می شدند. آنان سالها از عمرشان را سپری می کردند تا الهیات، قوانین اسلامی، فقه، فلسفه، طب، علم نجوم، و بالاتر از همه عربی و ادبیات (عرب) را بیاموزند. از آنجا که عربی زبان قرآن بود، علما اهمیت بسیاری برای مطالعه آن قائل بودند. بسیاری عمر خود را صرف متخصص شدن در این زبان به علت گستردگی و قدرت بیان آن می کردند. آنان هیچ رساله ای را دارای ارزش خواندن نمی دانستند مگر اینکه به عربی نوشته شده بود، و هیچ سخنرانی را که از فراز منبر ارائه می شد تکان دهنده و بلیغ نمی دانستند مگر اینکه ملایی که آن را می خواند مقدار زیادی الفاظ سخت و معمولا غیر قابل فهم عربی (در آن) بکار می برد. بدین وسیله، آنان ذهن مخاطبین معمولا بی سواد خود را که شیفته سخنرانی به ظاهرا عالمانه (سخنور) روحانی شده بودند به هیجان می آوردند، اگر چه ممکن بود حتی یک کلمه از حرف هایش را متوجه نشوند. معیار معمول برای سنجیدن عمق دانش یک فرد، مهارت او در زبان عربی و اندازه ی عمامه اش بود.»

-[13]«انشاءالله کلّ بلسان ابدع فارسی مقصود عالمیان را ذاکر شوند چه که این لسان ملیح بوده و خواهد بود.»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص111. (به نقل از بهاءالله)

-[14]«آنچه لدی العرش محبوب آن است که جمیع بلغت عربی تکلم نمایند چه که ابسط از کل لغات است. اگر کسی به بسط و وسعت این لغت فصحی مطلع شود البته آنرا اختیار نماید»: پیام آسمانی، ج 1، ص 108 (به نقل از رساله‌ی نفحات قدس، ص 5).

[15]- «حال آنکه آنچه ذکر شد سبب اتّحاد اهل عالم و اتّفاق بوده. امید آنکه دولت ایران بآن تمسّک فرماید و اجرا دارد. حال خطّ بدیعی و لسان جدیدی اختراع شده اگر طالب باشند ارسال شود»: بهاءالله، لوح مبارک خطاب به شیخ محمّد تقی اصفهانی، معروف به نجفی (لوح ابن الذئب)، ص 102.

-[16]«اشراق ششم اتّحاد و اتّفاق عباد است. ... امر نمودیم امنای بیت عدل یک لسان از السن موجوده و یا لسانی بدیع و یک خط از خطوط اختیار نمایند.»: اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ص 185.

[17]- «در آستانه یومی از ایام کمال پاشا نزد مظلوم حاضر و از امور نافعه ذکری بمیان آمد ذکر نمودند که السن متعدّده آموخته‌اند. در جواب ذکر شد عمری را تلف نموده‌اید باید مثل آن جناب و سائر وکلای دولت مجلسی بیارایند و در آن مجلس یک لسان از السن مختلفه و همچنین یک خطّ از خطوط موجوده را اختیار نمایند و یا خط و لسانی بدیع ترتیب دهند و در مدارس عالم اطفال را بآن تعلیم فرمایند»: بهاءالله، لوح مبارک خطاب به شیخ محمّد تقی اصفهانی، معروف به نجفی (لوح ابن الذئب)، ص 101.

-[18]«تا توانی همّت نما که زبان پارسی بیاموزی زیرا این لسان عنقریب در جمیع عالم تقدیس خواهد گشت و در نشر نفحات الله و اعلاء کلمة الله و استنباط معانی آیات الله مدخل عظیم دارد.»: اشراق خاوری، پیام ملکوت، ص114. (به نقل از عبدالبهاء)

-[19]«شما لسان اسپرانتو را خیلی دوست داشته باشید چرا بدایت تأسیس است انشاء اللّه اکمال خواهد شد و جمیع من علی الارض راحت خواهند گشت»: عبدالبهاء، خطابات، ج 1، ص 236.

-[20] «تا بیت‌العدل بر طبق دستورات حضرت بهاءالله تصمیمی نگیرد دیانت بهایی نسبت باین زبان (اسپرانتو) یا هر زبان زنده یا اختراعی دیگر تعهّد و الزامی ندارد»: اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ص 186.

شما اینجا هستید: فهرست کتاب آواز دهل: پژوهشی در تعالیم منسوب به میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله »»» تعلیم نهم: وحدت لسان و خط برای عالمیان: بخوانیم و بیاندیشیم صص 481-486
برای بازگشت به فهرست: اینجا را کلیک کنید.

برای دانلود کل کتاب به صورت پی دی اف: اینجا را کلیک کنید.

برای مطالعه قسمت بعدی اینجا را کلیک کنید: تعلیم دهم:  تساوی حقوق رجال و نساء: دیدگاه نخست: آیا پیش از بهاییت، فرد، مکتب و یا آیینی درباره‌ی محترم شمردن حقوق زنان سفارش نکرده و راهکاری ارائه نداده است؟ صص 487-495

برای مطالعه قسمت قبلی اینجا را کلیک کنید: تعلیم نهم: وحدت لسان و خط برای عالمیان صص 445-480 

  آئین بهایی، دیانت بهایی، تعاليم بهايي، بهائيت، بهاییت، بهایی پژوهی، بابیت، بابیه، شیخیه، بیانی، بابی، بابیان، بهاییان، ازلیان، ریمی، تعالیم دوازده گانه بهایی، تعالیم بهاییت، سید کاظم رشتی، سید علی محمد باب، علی محمد باب، سید باب، باب، میرزا حسین علی نوری، بهاء الله، حضرت محبوب، جمال مبارک، صبح ازل، عباس افندی، عبدالبهاء، شوقی، شوقیافندی، ولی امرالله، طاهره قرةالعین، روحیه ماکسول، زرین تاج، ملا محمد زرندی، چارلز میسون ریمی، ریمی، اشراق خاوری، فاضل مازندرانی، اسلمنت، محمد علی فیضی، ابوالفضل گلپایگانی، مهدی گلپایگانی، ابن الذئب، من یظهره الله، مسعود بسیطی، زهرا مرادی، آوازدهل، اقدس، ایقان، بدیع، بیان، مبین، خطابات، مکاتیب، کلمات مبارکه مکنونه، اشراقات، اقتدارات، الواح مبارکه، مفاوضات، کتاب عهدی، الواح وصایا، رساله سوال و جواب، پیام ملکوت، گنجینه حدود و احکام، اسرارالآثار، اشراقات، ادعیه حضرت محبوب، کشف الغطاء، آثار قلم اعلی، گلزار تعالیم بهایی، مطبوعات امری، احباء، احباءالله، احبای خدا، اغنام الله، اغنام الهی، اهل بها، حروف حی، ایادیان امرالله، تاریخچه بهاییت، بهایی پژوهی، تاریخ بدیع، تقویم بهایی، ایام هاء، طرد روحانی، طرد اداری، فرق ضاله، فرقه ضاله، توبه نامه باب، پیامبر عصر جدید، مظاهر ظهور الهی، مشرق الاذکار، محرومیت از تحصیل، همه بار یک دارید، سیاهان آفریقایی، سازمان تبیین، سازمان تشریع، حیفا،حقوق الله، بخوانیم و بیاندیشیم، تحرّي حقيقت، ترك تقاليد، وحدت عالم انساني، دين بايد سبب الفت و محبت باشد، تطابق دين با علم و عقل، ترك تعصبات، تعديل معيشت عمومي، بيت‌العدل، محكمه كبری، تعليم و تربيت عمومي، تربیت اجباري، وحدت لسان، وحدت زبان و خط، تساوي حقوق رجال و نساء، تساوی حقوق زنان و مردان، صلح عمومي، تحريم جنگ، جهان بشري محتاج نفثات روح القدس است، نفثات روح القدس، وحدت اساس ادیان، تعصب نژادی، تعصب جنسی،

نوشتن دیدگاه